Deze website gebruikt cookies, uitsluitend voor statistieke doeleinden.

Over mij

Elmar Tuk

Ik ben Elmar Tuk, 34 jaar, geboren in Rotterdam. Tegenwoordig woon ik in Rotterdam-Zuid maar ik ben opgegroeid in Prins Alexander.
Van jongs af aan ben ik al bezig met tekenen, wat begon met stripfiguren uit de Donald Duck natekenen. Vervolgens ging ik op tekenles en tekende ik tijdens de eerste les mijn eerste portret: de jongen die tegenover mij zat.
Van mijn ouders kreeg ik een studiemap waar allerlei tekentechnieken in werden uitgelegd. Andere dingen die ik heb gedaan in mijn jeugd zijn piano spelen, voetballen, jinjitsu, websites maken en muziek maken.
Later, in mijn twintiger jaren woonde ik in een resocialisatietraject. Daar hadden ze als dagbesteding "KunstWerkt" en daar kwam het in mij op om me te richten op het tekenen van mensen. Elke week tekende ik een portret.
Nu teken ik al een aantal jaar zeer regelmatig portrettekeningen en heb ik het grotendeels autodidactisch mezelf eigen gemaakt.

Verwarde kunstenaar

Ik heb schizofrenie. Dat wil in mijn geval zeggen dat ik stemmen hoor in mijn hoofd maar ook om mij heen. Ze reageren op wat ik denk en doe en zijn vooral negatief. Dat maakt het moeilijk voor mij om überhaupt ergens aan te beginnen. Tegenwoordig vind ik het moeilijk om de stemmen van mensen te scheiden. Wanneer ik bijvoorbeeld thuis op de bank zit en stemmen hoor, die van buiten lijken te komen, krijg ik het gevoel dat het gedachten van mensen zijn. Beetje vreemd. Bij mij zit het meer in geluid zoals het water in de waterkoker. Maar ook gewoon in de woning zonder bijgeluiden.
Ik heb veel opnames gehad in de GGZ door voornamelijk angst en wat ze dan psychose noemen, maar ben nu 6 jaar niet meer opgenomen geweest en gaat het steeds beter, mede door het tekenen.

Materialen & Stijl

Voor het tekenen van een portret gebruik ik Artist Drawing Paper, gemaakt door Schut. Het is dik, wit tekenpapier met een lichte korrel.
Het tekenen zelf doe ik op dit moment met Faber-Castell potloden voor de opzet en Mars Lumograph Black potloden om het geheel wat donkerder te maken. De doezelaar, waar ik niet een heel groot fan van ben, gebruik ik soms of anders een penseel om de verschillende tonen te blenden.
Ik zou mijn stijl minimalistisch realistisch willen noemen. Voornamelijk de hoofdlijnen van het gezicht geef ik duidelijk aan en ik ben nog wat zoekende wat betreft de schaduwen en uitwerking.

De motivatie

Iemand heeft me ooit een tip gegeven, namelijk, bijt je vast in iets wat je echt leuk vindt en laat niet los. Dat werd portrettekeningen maken. Voor mijzelf en inmiddels ook voor anderen. Ik wilde gewoon iets kunnen.

Inspiratiebronnen

Meestal krijg ik ik zin om te tekenen wanneer ik werk van anderen zie. Dan denk ik: "ohh, dat wil ik ook kunnen". En soms luister ik naar Nederlandstalige hiphop wat tegenwoordig veel gaat over rappers die eerst niets hadden en nu wel. "Ga het pakken voor jezelf. Leef en laat leven." van Kevin bijvoorbeeld. Dan maak ik opeens meer tekeningen dan normaal. Soms is het deze website die me pusht om door te gaan. En als ik in een mindere periode zit en een tijdje niet heb getekend begint het toch bij me te borrelen en word ik vanuit mezelf gemotiveerd.

Tot slot...

Neem gerust een kijkje bij portrettekeningen. Ik plaats regelmatig nieuwe tekeningen. Ga voor het laten tekenen van een portret naar portret laten tekenen. Ik heb alles in huis om u van dienst te kunnen zijn.